امام صادق متوجه شده بود که ادب و علم علاوه بر این که فرهنگ مذهبی شیعه را تقویت می نماید وسیله تقویت مسلمین در قبال سایر اقوام است و طوری ادب و علم در دنیای اسلامی وسعت به هم رسانید که قرن چهارم هجری قرن طلایی ادب و علم در جهان اسلامی گردید و اروپائیان از علوم اسلامی خیلی استفاده کردند

امام صادق عقیده داشت که نوع بشر در دوره طولانی زندگی خود در این جهان فقط مدتهایی کوتاه را اختصاص به علم داده است و بیشتر از علم بری بوده است و دوچیز او را از علم دور میکرد

اول نداشتن مربی و معلم تا اینکه وی را تشویق به فراگرفتن علوم نماید

دوم تنبلی انسان و اینگه چون فرا گرفتن علم زحمت داشت انسان از ان کار پر زحمت می گریخت.

میتوانیم به یقین بگوییم که اطلاعات امام صادق راجع به پیدایش زمین خیلی بیشتر از معاصران بوده است چون گاهی از او چیزهایی شنیده میشد که نشان میداد از چگونگی اغاز خلقت اطلاع دارد

یک روز به شاگردان خود گفت سنگهای بزرگ که بر کوه می بینید در اغاز مواد مذاب بوده که بعد از سرد شدن به این شکل در امده است

برای نشان دادن اهمیت این نظریه که در دوازده قرن پیش ابراز گردید کافی است بگوییم که در اغاز انقلاب فرانسه و پایان قرن هیجدهم میلادی هنوز علمای اروپا تردید داشتند که ایا زمین در اغاز یک جرم مذاب بوده یا نه ؟

امام صادق گفت که خواص اشیاء وقتی به خوبی بر ما معلوم میشود که بتوانیم قسمت کوچک از یک شیء را بطور دقیق مورد تحقیق قرار دهیم و از روی خواص ان به خواص جسم بزرگ پی ببریم .

از امام صادق پرسیدند : چه کسی را میتوان دانای مطلق دانست و در چه موقع ادمی احساس میکند که همه چیز را اموخته است

امام گفت : این پرسش را باید به دو قسمت تجزیه کنید و هر یک را جداگانه از من بپرسید

اول اینکه چه کسی را میتوان دانای مطلق دانست

در جواب می گویم جز ذات خدا دانای مطلق وجود ندارد و محال است از ابنای بشر کسی دانای مطلق باشد برای اینکه علم انقدر وسعت دارد که کسی نمیتواند به همه دانستنیها پی ببرد ولو اینکه هزاران سال عمر کند و پیوسته در حال تحصیل علم باشد

شاید پس از هزاران سال عمر کردن بتوان به تمام علوم این جهان واقف شد اما در ماورا این جهان دنیاهایی است که در ان دنیاها علومی وجود دارد و انکه تمام علوم این جهان را اموخت اگر وارد دنیاهای دیگر شود جاهل است و بایستی شروع به تحصیل نماید تا از علوم این دنیاها واقف شود.

این است که جز ذات خدا دانای مطلق وجود ندارد

چه موقع انسان از علم غنی میشود ؟

امام صادق گفت : جواب این پرسش در اولین پاسخ داده شده و گفتم اگر انسان هزاران سال عمر کند و پیوسته مشغول تحصیل باشد تمام دانستنیها را فرا نخواهد گرفت

بنا براین هیچ کس هیچ زمان نمیتواند احساس کند که از علم غنی است فقط انهایی احساس میکنند که از علم غنی هستند که جاهل باشند

از امام پرسیدند که منظور از علم دنیاهای دیگر چیست ؟

او گفت غیر از این جهان که در ان زندگی می کنیم دنیاهای دیگری وجود دارد که بسی بزرگتر از این جهان است و در ان دنیاها علومی هست که شاید با علوم این جهان فرق داشته باشد

پرسیدند که شمار دنیاهای دیگر چقدر است

جواب داد جز خداوند کسی از شمار دنیاهای دیگر اطلاع ندارد

از او پرسیدند چگونه علوم دنیاهای دیگر با علوم این جهان فرق دارد

گفت : در دنیاهای دیگر دو نوع علم وجود دارد

نوعی از ان شبیه به علوم این جهان است و اگر کسی از این جهان به ان دنیا ها برود میتواند ان علوم را فرا گیرد

اما در بعضی از دنیاهای دیگر شاید علومی وجود داشته باشد که اندیشه مردم این دنیا قادر به ادراک انها نیست

این گفته امام صادق برای دانشمندان نسلهای بعد یک معما شده بود بعضی ان را قابل قبول نمیدانستند و می گفتند که جعفر صادق انچه را که در این مورد گفته موجه نیست

یکی از کسانی که در این گفته امام تردید کرد ابن راوندی اصفهانی است که از او نام بردیم

و او گفت که عقل بشر قادر به ادراک هر چیز که علم باشد هست

چه علوم این دنیا و چه علوم دنیاهای دیگر

ولی شاگردان جعفر صادق این گفته را پذیرفتند

در این قرن که تئوری نسبیت انشتین یک فصل جدید و بدون سابقه در فیزیک به وجود اورد و بعد هم تئوری وجود ( ضد ماده ) از حدود تئوری تجاوز کرد و وارد مرحله علم گردید و بر دانشمندان محقق شد که ضد ماده هست

گفته جعفر صادق قابل فهم میشود

چون در دنیای ضد ماده قوانین فیزیکی غیر از قوانین فیزیکی دنیای ماست از این بالاتر قوانین منطق و استدلال غیر از ان است که عقل ما قادر به ادراک انها می باشد

جهان ضد ماده دنیایی است که در ان درون اتم ها شارژ الکترون مثبت است و شارژ پروتون در هسته اتم منفی است .

اما در دنیای ما درون اتم شارژ الکترون منفی است و شارژ پروتون در هسته اتم مثبت می باشد.

در جهانی که شارژ الکترونهای اتم مثبت است و شارژ پروتونها منفی معلوم نیست چه قوانین فیزیکی حکم فرمایی می کند .